In ons programma volgen studenten vaak onze masterclasses, geleid door kapiteins uit de open source-industrie of onze eigen professoren. Een van deze masterclasses gaat over de invloed van AI op coderen.
In deze blog gaan we de bouw van de Taj Mahal vergelijken met die van de Burj Khalifa.
Taj Mahal
De Taj Mahal, een icoon van liefde en een van de meest gerenommeerde architectonische wonderen ter wereld, staat als een monument voor de blijvende liefde van een Mogol-keizer voor zijn geliefde vrouw. Het verhaal van de bouw ervan is net zo fascinerend als het monument zelf.
Begin 17e eeuw was het Mogolrijk op het hoogtepunt van zijn macht en pracht onder het bewind van keizer Shah Jahan. Shah Jahan was diep verliefd op zijn vrouw, Mumtaz Mahal, met wie hij in 1612 was getrouwd. Mumtaz Mahal was niet alleen zijn geliefde vrouw, maar ook zijn vertrouwde vertrouweling en adviseur. Hun liefdesverhaal was legendarisch en ze waren onafscheidelijk.
Tragisch genoeg stierf Mumtaz Mahal in 1631 tijdens de bevalling van hun veertiende kind. Haar vroegtijdige dood liet Shah Jahan hartgebroken en verdrietig achter. Om haar nagedachtenis te eren en hun liefde te vereeuwigen, besliste Shah Jahan om een prachtig mausoleum te bouwen dat zou staan als symbool van hun eeuwige band.
De bouw van de Taj Mahal begon rond 1632 en duurde meer dan twee decennia om te voltooien. De locatie die voor het monument werd gekozen, lag op de zuidelijke oever van de Yamuna-rivier in Agra, waar een weelderige tuin en een serene sfeer de perfecte omgeving boden voor een monument van zo'n grandeur.
Shah Jahan verzamelde een team van de beste architecten, ambachtslieden en vakmensen uit heel India en daarbuiten. De hoofdarchitect, Ustad Ahmad Lahauri, was een gerenommeerde figuur in de Mogol-architectuur en zijn visie speelde een cruciale rol in het ontwerp van de Taj Mahal. De bouw betrok duizenden arbeiders, waaronder metselaars, steenhouwers, inleggers, beeldhouwers, schilders, kalligrafen en ambachtslieden die gespecialiseerd waren in verschillende decoratieve kunsten.
De Taj Mahal werd gebouwd met de fijnste materialen die toen beschikbaar waren. Wit marmer, afkomstig uit Makrana in Rajasthan, was het primaire bouwmateriaal, gekozen om zijn zuiverheid en luminantie. Kostbare en halfkostbare stenen, zoals jade, kristal, lapis lazuli, amethist en turkoois, werden in het marmer ingelegd in ingewikkelde bloemmotieven, een techniek bekend als pietra dura. De kalligrafie op het monument, met verzen uit de Koran, werd met opmerkelijke precisie en elegantie uitgevoerd.
Het ontwerp van de Taj Mahal is een harmonieuze mix van islamitische, Perzische en Indiase architectonische stijlen. De centrale koepel, geflankeerd door vier minaretten, is het meest herkenbare kenmerk van het monument. De symmetrische lay-out, met het mausoleum in het midden en de reflecterende vijver ervoor, creëert een gevoel van balans en harmonie. De tuinen rond de Taj Mahal, ontworpen in de Charbagh-stijl, symboliseren de tuinen van het paradijs.
Ondanks de grandeur en weelde van de Taj Mahal, was de bouw ervan niet zonder uitdagingen. De schaal van het project vereiste nauwkeurige planning en coördinatie. Het transport van materialen, vooral het marmer, was op zichzelf al een logistieke prestatie. De ambachtslieden werkten onvermoeibaar, gebruikmakend van hun vaardigheden en expertise om Shah Jahan's visie tot leven te brengen.
Uiteindelijk, in 1653, was de Taj Mahal voltooid. Het stond als een adembenemend eerbetoon aan Mumtaz Mahal en een bewijs van de liefde die de aanleiding was voor de bouw. De schoonheid en grandeur van het monument hebben bezoekers eeuwenlang betoverd en het blijft een symbool van liefde en toewijding.
Het verhaal van de Taj Mahal eindigt echter niet met de voltooiing ervan. Volgens de legende wilde Shah Jahan een zwarte Taj Mahal aan de overkant van de rivier bouwen als zijn eigen graftombe, maar dit plan is nooit uitgevoerd. In zijn latere jaren werd Shah Jahan afgezet door zijn zoon Aurangzeb en bracht hij de rest van zijn leven door onder huisarrest, starend naar de Taj Mahal vanuit zijn raam.
Vandaag de dag is de Taj Mahal een UNESCO Werelderfgoed en een van de Nieuwe Zeven Wereldwonderen. Het trekt miljoenen bezoekers per jaar, die komen om te genieten van zijn architectonische briljantie en geroerd te worden door het liefdesverhaal dat de aanleiding was voor de bouw. De Taj Mahal blijft een blijvend symbool van liefde, kunst en menselijke prestaties, als een bewijs van de kracht van toewijding en de onverslaanbare geest van hen die durfden te dromen en te creëren.
Ongeveer 40.000 arbeiders werkten 22 jaar aan de bouw van de Taj Mahal, met gereedschappen en methoden die relatief waren aan hun tijdperk.
Burj Khalifa
De Burj Khalifa, 's werelds hoogste gebouw, staat als een bewijs van menselijke vindingrijkheid en ambitie. De bouw ervan is een verhaal van visie, innovatie en de onvermoeibare zoektocht naar excellentie.
Begin jaren 2000 onderging Dubai, een stad in de Verenigde Arabische Emiraten, een snelle transformatie tot een wereldwijd centrum van handel en toerisme. De leiders van de stad voorzagen een monument dat niet alleen een symbool zou zijn van de vooruitgang van Dubai, maar ook een baken van architectonische prestaties. Het idee voor de Burj Khalifa ontstond uit deze visie.
Het project begon in 2004, oorspronkelijk bekend als Burj Dubai. Het ontwerp werd toevertrouwd aan Skidmore, Owings & Merrill, een gerenommeerd architectenbureau, met Adrian Smith als hoofdarchitect. Het doel was om een structuur te creëren die alle bestaande wolkenkrabbers in hoogte zou overtreffen en nieuwe normen zou stellen voor techniek en ontwerp.
De bouwplaats werd zorgvuldig gekozen in het hart van Dubai, nabij het drukke centrum. De fundering van de Burj Khalifa vereiste nauwkeurige planning en uitvoering. Het immense gewicht en de hoogte van het gebouw maakten een robuuste fundering noodzakelijk die de krachten van de natuur en de tand des tijds kon weerstaan. Een massieve fundering van beton en staal werd gelegd, met palen diep in de grond gedreven om stabiliteit te garanderen.
Het ontwerp van de Burj Khalifa is geïnspireerd door patronen in de islamitische architectuur, met name de spiraalvormige minaret. De taps toelopende vorm van het gebouw, met terugspringende verdiepingen die de massa verminderen naarmate het hoger wordt, is niet alleen esthetisch aantrekkelijk maar ook functioneel, omdat het helpt om windweerstand te minimaliseren. De buitenkant is bekleed met reflecterend glas, dat schittert in de woestijnzon en een opvallend visueel effect creëert.
De bouw van de Burj Khalifa betrof een wereldwijde inspanning, met materialen en expertise uit alle hoeken van de wereld. Het project gaf werk aan duizenden arbeiders, die dag en nacht werkten om de visie tot leven te brengen. Geavanceerde bouwtechnieken en technologieën werden gebruikt om de uitdagingen die de ongeëvenaarde hoogte van het gebouw met zich meebracht, te overwinnen.
Een van de meest significante uitdagingen was het verticale transportsysteem. De Burj Khalifa heeft enkele van de snelste en langst reizende liften ter wereld, die snelheden tot 10 meter per seconde kunnen bereiken. De installatie van deze liften vereiste precieze techniek en coördinatie.
Naarmate het gebouw hoger rees, namen ook de uitdagingen toe. Windkrachten, temperatuurschommelingen en de logistiek van het transporteren van materialen naar grote hoogtes moesten zorgvuldig worden beheerd. Het bouwteam gebruikte innovatieve oplossingen, zoals prefab onderdelen en geavanceerde kraansystemen, om deze obstakels te overwinnen.
In 2010, na zes jaar bouw, was de Burj Khalifa eindelijk voltooid. Met een verbijsterende hoogte van 828 meter (2.717 voet) overtrof het alle vorige records en werd het het hoogste door mensen gemaakte bouwwerk ter wereld. De ingebruikname van het gebouw was een moment van trots en viering voor Dubai en de hele regio.
De Burj Khalifa is meer dan alleen een wolkenkrabber; het is een verticale stad die woonruimtes, kantoren, hotels, restaurants en observatiedekken herbergt. Het ontwerp en de techniek van het gebouw hebben nieuwe standaarden gezet voor duurzaamheid en efficiëntie, met geavanceerde systemen voor energiemanagement, waterbehoud en milieubeheersing.
Vandaag de dag is de Burj Khalifa een icoon van Dubai en een bewijs van menselijke prestaties. Het trekt bezoekers van over de hele wereld, die komen om te genieten van zijn architectonische briljantie en de adembenemende uitzichten vanaf de observatiedekken. Het verhaal van de Burj Khalifa is er een van visie, innovatie en de onvermoeibare zoektocht naar excellentie, en inspireert toekomstige generaties om groot te dromen en de hemel te bestormen.
De bouw van de Burj Khalifa duurde 5 jaar en betrof 10.000 ambachtslieden, die gebruik maakten van moderne apparatuur.
Analogie
De programmeur van vroeger is als de ambachtsman uit de oudheid, werkend als een timmerman met relatief primitieve gereedschappen aan enorme projecten die het aanzien van de aarde veranderden. Sinds de revolutie van het Internet of Things is er veel veranderd. Wanneer je vandaag de dag naar de winkel gaat om een nieuwe koelkast, stofzuiger of tandenborstel te kopen, hebben ze waarschijnlijk een internetverbinding. Steeds meer apparaten die vandaag de dag op de markt komen, zijn met elkaar verbonden en draaien op Linux. Niet alleen hebben we steeds meer programmeurs nodig om al deze software voor deze apparaten te creëren, ze zijn ook vrij en open source, waarbij open hardware in onze strijd de volgende stap zal zijn. Het bouwen van grote softwarebases met complexe, onderling samenwerkende softwarelagen is een complex proces dat nog steeds een menselijke toezichthouder nodig heeft, een menselijke ambachtsman, bijgestaan door AI-softwaretools. Het gebruik van AI door een moderne FOSS-programmeur verschilt niet veel van dat van een moderne ambachtsman. Zij gebruiken ook tools om hun kunstwerk te creëren. AI zijn de tools van de moderne programmeur.
Tijdens de masterclass zal de professor beginnen met uitleggen welke soorten Open Source AI-tools beschikbaar zijn en zal een voorbeeld geven van het gebruik ervan.