Laten we beginnen met de minder fraaie feiten. Ik ben geboren in 1970, na de eerste maanlanding. Sommige wetenschappers geloven dat over 500 jaar mensen 7 december 1972 zullen aanmerken als het begin van de tweede Middeleeuwen, omdat op die dag de laatste mensen op de maan liepen. En nee, ik ben geen boomer, aangezien ik na 1965 ben geboren. Maar voor mij is alle gepraat over generaties onzin. Er zijn mensen die zich kunnen aanpassen aan veranderingen en mensen die dat niet kunnen, en leeftijd speelt daarin geen rol, het gaat allemaal om mentaliteit.
Ik ben opgegroeid in een tijd van enorme technologische veranderingen. Mijn ouders kochten hun eerste kleurentelevisie, we kregen een vaste telefoonlijn. Maar ook ons eerste Atari-spelsysteem in 1978. Stel je mijn grootmoeder voor, die in 1897 werd geboren. Zij zag de eerste auto door de stad rijden, keek naar de Zeppelin Hindenburg die over Tilburg vloog, zag alle Belgische vluchtelingen die Tilburg overspoelden tijdens de Eerste Wereldoorlog, was deel van het verzet in de Tweede Wereldoorlog, maar zat ook voor de televisie en keek naar de succesvolle Apollo 11-missie: "The Eagle has landed". Er is geen generatie geweest die zoveel technologische vooruitgang in hun leven heeft meegemaakt als de generatie van mijn grootouders. Zoals ik besprak in mijn vorige blog, was de start van de IT-bedrijven wereldwijd behoorlijk chaotisch. Iedereen begon code te kopiëren en er was geen eigendomssoftware.
Toen ik naar de middelbare school ging (Odulphus Lyceum Tilburg) ging ik naar een van de modernste scholen in Nederland. Dit is een persoonlijke evaluatie achteraf, maar ik geloof dat het waar is. Op onze school hadden we een computerlokaal vol met Commodore 64-computers. Elke vrijdagmiddag mochten we zitten en spelen/werken met de computers. Het was een tijd van code delen, tapes kopiëren, code uit tijdschriften typen en experimenteren. Ik was verslaafd en mijn leven veranderde voor altijd. Voor ons was er geen verschil tussen proprietary software en open source, we waren 13 jaar oud en hadden plezier.
Na wat geld te hebben gespaard en een laatste donatie van mijn ouders, kregen we in december 1983 onze eigen Commodore 64-computer en kon de reis echt beginnen.
Het was een tijd waarin we zowel eigendomssoftware als open-source software aan het kopiëren waren. We ontwikkelden programmeervaardigheden om niet alleen onze eigen software te maken, maar ook om kopieerbeveiligingen van eigendomssoftware te verwijderen.
Toen ik in 1988 naar de universiteit ging, kreeg ik de mogelijkheid om met personal computers te werken. Het waren de dagen zonder harde schijf en het opstarten van DOS vanaf een floppy. Ik kocht mijn eerste pc in 1989. Het was een tijd waarin we voortdurend onze computers upgraded, hardware verwisselden, geheugen uitbreidden, nieuwe videokaarten en natuurlijk een modem om verbinding te maken met bulletinboards.
In 1993 liet een vriend van mij zien dat hij een nieuw besturingssysteem op een oudere pc had geïnstalleerd. Dit besturingssysteem was Linux. Voor mij was dit interessant genoeg om ook Linux op een tweede pc te installeren om ermee te gaan spelen. Op dat moment had ik nog steeds geen idee van eigendomssoftware versus #foss #floss software. Na het afronden van mijn studies werd ik professor in de IT aan een vaardigheidsuniversiteit. Terwijl ik deeltijds de Computer Recycle Factory runde, die eigendom was van de universiteit. De computers die we recycleden waren bestemd voor de armen en we leverden ze met Linux. Deze ervaring met open-source software veranderde alles. Deze ervaring deed me het curriculum veranderen, wat samenviel met de lancering van Ubuntu in 2004. Ubuntu bood gratis dvd's aan voor studenten en professoren en we begonnen met het onderwijzen van studenten over Linux. Het was het begin van een echte ervaring en strijd. We hielden ons Linux-onderwijs ongeveer twee jaar vol, toen we gedwongen werden terug te schakelen naar eigendomssoftware. Op dat moment begreep ik de redenering niet, ik was jong en naïef. Ik begreep niet dat Big Tech de universiteiten betaalde om het curriculum te beïnvloeden.
De strijd ging nog vele jaren door. Soms hadden we succes en iets later werden de open-source onderdelen van het curriculum verwijderd. In 2006 werd ik professor in de bio-informatica, wat een geheel andere wereld was. In de bioswetenschappen was open source de standaard. Ik leerde en ervoerde dat #foss #floss een echte optie was. In 2011 veranderde ik mijn carrière om deeltijds professor software engineering en deeltijd ondernemer te worden. Nogmaals, het was moeilijk om open source in het curriculum te gebruiken, maar voor mij onderwees ik nog steeds Java en Python, wat beide open-source technologieën waren. In 2017 werd ik een fulltime academische ondernemer, wat me in staat stelde om de projecten en technologieën te kiezen die ik leuk vond. Dit pad leidde tot de oprichting van OpenSource Science in december 2022.